Aussie mate, lovely, darling.

Al zo lang een droom en verlangen: een verre reis. De wereld zien. Bij aankomst in Cairns is het ongeveer 6 uur sochtends maar voor ons zijn de afgelopen dagen zo raar verlopen dat we net gewend waren aan Japanse tijd en nu is het daar toch wel midden in de nacht. Een vlucht naar een in eerste instantie liefoogende baby was toch niet zo fijn. Wel lekker ijs aan boord van het vliegtuig gehad, ooit eerder gehad? Ik niet!

Uitgeput stappen we de vredige warme ochtend in. Jente en Jordi staan ons op het vliegveld op te wachten met een boordje met onze namen, wat een toffe backpackers zijn dat! Onze medegestrande reizigers uit Cairns benadrukken (flying doctor in het uitgestrekte en relatief onbewoonde noorden van Carins) nog even hoe lief ze zijn dat ze nu al hun bed uit zijn gekomen om ons op te pikken. Nou en of! Met de bus van het hostel naar hun hostel meegelift. Daar een snelle douche genomen: eerste keer een backpackers douche... jakkes geen deurtjes.

De camper ophalen was een grote verrassing: hij was een stuk groter dan we hadden verwacht. Wat heerlijk! Maar ook wel eng om de wegen hier af te leggen in onze "Truck" zoals hij werd genoemd door de dame van de pont naar Magnetic Island (hij is te groot). Veel bekijks ook van de locals met dit bakbeest.

Eerste stop: go north to daintree rainforst, Tribulation camping. Camping zonder stromend vers waten of winkeltje. Maar direct aan een overweldigend lang uitgerekt palmbomen strand. Met verse cocosnoten die gekraakt kunnen worden. Wauw.....

En dan die sterrenhemel zoals je hem nog nooit hebt gezien. Overal miljoenen lichtpuntjes aan de hemel... Dit is pas natuur.

Kampvuurtje met de campinggasten, zoals we hadden verwacht dat er nog veel avonden zouden volgen. Maar dit was achteraf gebleken een van de weinige campings waar je een vuurtje kon maken vanwege brandgevaar.